Adesse
fabulam Arabicam, quae ex ore in aures audientium narrabatur a poetis
vagantibus plus minusve 50 annos post mortem Prohhetae (tunc demum papyro inscripta
est), docentem mundum esse forma similem permagnae avi.
Terra enim in quinque partes dividitur atque avis
formam habet, cum capite, duabus alis, pectore ac cauda. Caput mundi esse
Sinas, post id adest regio, ubi gens Wak-wak habitat. Deinde, post Wak-wak, tot
gentes, ne aliquem praeter Deum eas nominare scire. Alam dexteram esse Indiam,
post Indos tantum mare sine ullis animalibus. Alam laevam esse al-Chazar (regnum Chazarorum). Post al-Chazar duo sunt populi, unus Manssak, alter Massak, deinde
Iaddud et Maddud (Gog et Magog), qui
oriuntur e gentibus soli Deo notis. Pectus avis est Mecca, Hiddaz, Syria, Iraquia
et Aegyptus. Cauda extenditur e Dhat al-Humama usque Maghreb (Morochium). Caudam esse pessimam avis partem.
Etiam
si nescimus qui locus sit Dhat al-Humama (hodierna Libya?), sine dubio caudam
esse regionem Mediterraneam, quae serius in 'Europam' hodierno sensu evolvit, meridionalibus
partibus Imperii Romani ab Arabibus occupatis. Nam mala opinio
"caudae" minime prohibuit Prophetae filios quin eam consumerent usque
Pictavium (Poitiers).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz