De memoria caedis Circassorum

Iuste admonet Adam Balcer, amicus meus ac vir rerum Turcicarum peritus, nos, Europaeos, tam libenter de genocidio Armenorum (a Turcis annis 1915-17 patrato) loqui, dum nemo fere memor hodie remanet similis holocausti Circassorum, quorum ad milionem animarum vitam amiserunt annos 1862-64, partim in pugnis cum Russis, sed saepius post bellum contra hos perditum, in tormentis scilicet, carceribus, ob famem aut morbos, deinde propter incommoditates viae cum numerus magnus Circassorum in Turciam vi deportaretur.

Circassi (qui ipsi se Adyghes nuncupant, id est 'monticolae maritimi') erant gens haud parva Caucasica, nota imprimis pugnacitate virorum (maxima pars praetorianorum sultani saeculo XIX fuisse Circassos) ac pulchritudine mulierum (quae propter magnos atros oculos palidamque cutem maxime desiderabantur in haremis sive gynaeceis regalibus). Primum Christiani, postea in fidem Islamicam conversi, hodie maxima e parte Russia expulsi in Turcia plerumque degunt.

Ut notat sarcastice Balcer, spectatores ludorum Olympicorum hiemalium ineunte anno 2014 in urbe Soci Russorum habendorum vix certiores erunt facti, quod exacte 150 annos antea eandem urbem fuisse ultimum propugnaculum Circassorum, contra occupatores Russos pugnantium.